Matur og list
Veggjalist


Ekki veit ég til þess að hér hafi nokkru sinni fengist ís.  En hugmyndin var góð og því kallað á listamann á svæðinu til að koma þeim draumi í mynræna útfærslu.  Skiltagerðarmenn notast enn við frumtól iðnbyltingarinnar, pensil og málningu.  Stafræna tæknin ekki komin og því síður ljósaskilti enda til hvers þegar rafmagnaði er bæði rándýrt og óstabílt?


Hér á að opna búðarholu og hún á greinilega að heita ,,Inshallah shop" eða með guðs vilja að hætti islam.  Guðs vilja búðin þarf vandvirkan hagleiksmann til að koma sér á framfæri.


Kaþólska kirkjan er hins vegar stórtækari í sínum veggjaskreytingum.  Þótt fremsti gafl sé farinn að flagna er ljóma Krists vel við haldið með fínlegum pensildráttum.

 

 

Lifað af landinu og með því

Eftir ferð um landsbyggðina kemur maður heim með fullt skott af uppskeru.  Í mars og apríl er allt í blóma og smjör drýpur af hverju strái því regnið var gott í ár.  Ávextir, grænmeti, allt fengið beint frá bændum þar sem þeir falbjóða varning sinn við vegarbrún.  Myndasagan er hér.
Blómahaf í lok regntíma

Að loknum regntíma í Malaví sprettur allt af fullum krafti. Rósirnar í garðinum líka.  Þær þjóta upp og sumar meira en mannhæð á lengd, sveiflast tígulega í andvara og senda höfgan ilm yfir lóðina.  Ekki er matjurtagarðurinn síðri þó litadýrðin sé minni, kál og salat í runnum frekar en hausum, tómatarnir að koma og þeir verða enn rauðri en rósirnar og sætir laukar í moldu.  Einhvern veginn telst manni ólíklegt að það sé ábatasamt að vera blómasali í þessu landi, er marka má það sem sér um sig sjálft við heimahús - reyndar með aðhlynningu fagmanna.

 

Dagbók hundseiganda

Kúka pissa snuðra naga. Að frátöldum svefni hefur tímafrekasta iðja mín síðustu viku verið að standa yfir hundi sem vill ekki kúka á réttum stað. Freyja kom fyrir viku.

Að setja saman hljómsveit

Tommur úr geitaskinni eru bara byrjunin á góðri hljómsveit.
Sumarsagan í ár

I vor óskaði hið virta fræðirit Landnámshænan eftir því að ég segði frá hænsnabúskap mínum í Malaví.  Greinarhöfundur varð svo upp með sér af því að vera pistlahöfundur fyrir Landnámshænuna að hann snyrti ekki skegg sitt í viku og fór í köflótta sveitamannaskyrtu til að virka sannfærandi á lesendur.

Hér er sumarsagan árið 2008:

Fyrsta hænan og sú sem markar upphaf þess að stórir daumar mínir rætast um að gerast loks hænsnabóndi verður auðvitað að fá nafn sem hæfir. Nafnið stendur undir wagnerískri stóróperu í fullri lengd; ég nefndi hana Frau Brúnhild.
Eldri greinar
Stefán Jón Hafstein - stefanjon@islandia.is