Bókin sem talað er um, á mannamótum og fjölmiðlum:

Egill Helgason í Silfrinu tók ítarviðtal

Kiljan, Þorgeir og Kolbrún: Frábær leiðsögumaður!   Frá 6. mínútu.

Sverrir Norland Rás 1:   Allur þátturinn Upp á nýtt.

Gunnar Smári: Rauða borðið:    90 mínútur, mest um bókina í síðari hluta.


Þórunn Elísabet, Morgunvaktin:  eftir eina klst og 18 mínutur á mælinum.



Gísli Marteinn:   Þáttur með góðum gestum.

Melónur og grasker, sett upp af listfengi við þjóðveginn til að örva sölu. Það gerist ekki betra í listaháskólum ef farið er út í form og liti.  Hér má glöggt sjá að enginn ávöxtur er þar sem hann er fyrir tilviljun. 

Þau hafa sterkan persónulegan svip, ekki þessi stöðluðu skilti sem eru eins um allan heim, heldur dregin skýrum dráttum hagleiksfólks sem túlkar atriði úr umferðarmenningunni með penslum sínum.  Ekkert skilti alveg eins og það næsta.  Hér er það gangbraut, en skoðið hér hvernig varað er við ,,máluðum hundum".

Í flestum þorpum er til leyniregla grímu- og skrautbúinna karla sem fara á stjá stöku sinnum og láta eins og óbilgjarnir jólasveinar.  Þetta er ,,galdraregla" sem oft er ónæði af því þeir heimta mat og viðurgjörning og hrekkja fólk.  Oftast eru þeir þó bara hafðir til gamans á hátíðum og þá dansa þeir og skemmta og þiggja smápening fyrir.  Þetta eru leifar frá gamalli tíð og enn stafar af þessum hópum nokkur ógn.  Enda galdratrú almenn og Gule Wamgulu reglur þykjast ráða yfir öndum sem þeir tengjast.  Búningarnir eiga að tákna andana.  Enginn á að ,,vita" hverjir eru í reglunni en ætli það sé ekki á almennu vitorði?   Hér eru þeir á skemmtistund og við eigum lifandi mynd af dansi þeirra þar sem fjörið var mikið.

Regntíminn er blómatíminn og lífríkið allt tekur kipp, nærast og frjóvgast, út á það gengur þetta.

Felumynd: Hver er knapinn?

Monkeyman!

Regntíminn færir okkur sveppauppskeru.  Sveitamenn fara um skóga og merkur og tína þetta til sölu á mörkuðum.  Þessir hefðbundu sem við þekkjum eru á stærð við barnshöfuð, en hinir sem eru okkur framandi eru í alls konar lita- og lögunarafbrigðum.  Ljúffengir?  Já, stundum, sérstaklega ef manni tekst að skola úr þeim sandinn!

Haus og húð af nauti á jörðinni, skrokkur af geit uppi í tré. ,,Mældu rétt strákur" vog á samanreknu fjalaborði.   Slátrari í lagi.  Heilbrigðiseftirlitið er fjarri, en flugurnar ekki.

Myndilist í Malaví birtist einkum í útskurði á harðviði en alltaf eru nokkrir sem spreyta sig á pensli og lérefti með misjöfnum árangri.  Listamaðurinn sem málaði myndina hér að ofan hefur hlotið talsverða viðurkenningu enda með persónuleg stíl og leikni með liti og form auðsæ. (Sjá stærri mynd hér)  Engir sýningasalir að heitið getið eru í landinu, eitt gallerí í höfuðborginni sem vit er í, eða tvö, og minni spámenn róa því á önnur mið og halda sölusýningar á götum úti.  Þeirra list er ákaflega stöðluð að smekk ferðamanna sem vilja fá ,,afrísk" mótív!

Perluvinir virðast þessar perluhænur.  Þær sjást víða í vegköntum i sunnanverðri Afríku, einkar fagrar að sjá og ekki síðri undir tönn.  Ef menn geta ímyndað sér kjúkling með villibragði og örn dekkra kjöti en af alifuglunum þá komast menn nærri um bragðið af perluhænu.

Borðspil heimamanna í Malaví er skrautlegt og virðist veita krökkum sem fullorðnum hina bestu skemmtun.   Í Malaví er nokkuð um skrautlega steina og hér hefur fjöl verið holuð og steinvölur fara hratt á milli hólfa þegar atgangur er mestur.  Hvort einhver er ,,rekinn heim" er ekki ljóst.

Það er haft á orði þegar gesti ber að garði í Malaví að flótti bresti á kjúklinga og hænur þar á bæ.  Þau vita að einn úr hópnum mun hverfa á dularfullan hátt.   Gestakoma er tilefni til að setjast niður, ræða málin og elda hænu og fara sér að engu óðslega.  Vel gild hæna er góð vinagjöf og það fékk ég að reyna í hófi sem haldið var mér til heiðurs við komuna til Malaví.  Grill og drykkir, ræður og skemmtiatriði, og loks hápunkturinn: Hæna að gjöf.  Mótshaldarar buðust til að slátra henni á staðnum en það vildi ég ekki, reisti kofa í garðinum og keypti korn, nú er Brúnhild hæstánægð og verpir daglega dýrlegum eggjum.  Búinn að panta kjúklilnga henni til samlætis svo þetta verður laglegur hópur.

Það er allt morandi í villdýrum úti um allt, en þessi er einkar hlýlegur þegar hann kemur í heimsókn.

Þegar maður fær ekki íselenska stórlúðu á grillið er túnfiskur besta val.  Uppskrift að fínum grillrétt er á síðunni um mat og list.

Eins og draugakastali í eyðimörkinni. En er 5* hótel fyrir þá sem koma vopnaðir fimmtíuþúsundkalli fyrir eina nótt með kvöldverði fyrir 2.